Ժողովրդավարությունը դա կառավարման ձեւ է, որի դեպքում մեծաթիվ մարդիկ հնարավորություն են ունենում մասնակցել պետության կառավարմանը: Ժողովրդական կառավարման լավագույն օրինակներ են, մասնակցության լայն հնարավորությունները, եւ նման կերպ բնակչության մեծամասնությանը մասնակից դարձնելը կառավարության աշխատանքին: Ժողովրդավարական հասարակություններում մարդկանց մոտ առկա է պատասխանատվության մեծ զգացում, որը ենթադրում է ակտիվ մասնակցություն կառավարման գործընթացին, հենց այսպես էին կարծում հին աթենացիները, որոնք հայտնագործել են դեմոկրատիայի գաղափարը:
Ժողովրդավարությունը /դեմոկրատիան/ ՄԱԿ-ի հիմնական եւ ունիվերսալ սկզբունքներից մեկն է հանդիսանում: Ժողովրդավարությունը բնական պայմաններ է ապահովում մարդու իրավունքների պաշտպանության եւ արդյունավետ իրացման համար: Մարդու իրավունքների եւ հիմնարար ազատությունների իրացումը եւ, համընդհանուր ընտրական իրավունքի հիման վրա պարբերական ու արդար ընտրությունների անցկացման սկզբունքը ժողովրդավարության էական տարրերն են:
Քաղաքական ռեժիմների եւ համակարգերի պետական կառավարման ձեւերը
Ժողովրդական կառավարումը, հասարակության յուրաքանչյուր անդամի համար պահանջում է մի շարք իրավունքների բավարարում: Ժողովրդավարության հետ կապված են մի շարք արժեքներ. օրենքի գերակայություն, հավասարություն, ազատություններ, ինքնորոշման իրավունք , մարդու իրավունքներ եւ ուրիշներ:
Քանի որ իդեալական ժողովրդավարությունը դժվար հասանելի է, եւ ենթակա է տարբեր մեկնությունների, առաջարկվում է բազմաթիվ գործնական մոդելներ:
Մինչեւ XVIII դարը, առավել հայտնի մոդել էր, ուղղակի ժողովրդավարությունը, որտեղ քաղաքացիները քաղաքական որոշումների կայացման իրենց իրավունքը իրականացնում են անմիջնորդաբար, ` կոնսենսունսի /ընդհանուր համաձայնություն/ հասնելով կամ փոքրամասնությանը մեծամասնությանը ենթարկելու ընթացակարգով:
Ժողովրդավարությունը /դեմոկրատիան/ ՄԱԿ-ի հիմնական եւ ունիվերսալ սկզբունքներից մեկն է հանդիսանում: Ժողովրդավարությունը բնական պայմաններ է ապահովում մարդու իրավունքների պաշտպանության եւ արդյունավետ իրացման համար: Մարդու իրավունքների եւ հիմնարար ազատությունների իրացումը եւ, համընդհանուր ընտրական իրավունքի հիման վրա պարբերական ու արդար ընտրությունների անցկացման սկզբունքը ժողովրդավարության էական տարրերն են:
Քաղաքական ռեժիմների եւ համակարգերի պետական կառավարման ձեւերը
Դեմոկրատիա (Ժողովրդավարություն)
Ժողովրդավարություն (հին հունարեն. δημοκρατία — «ժողովրդի իշխանություն», δῆμος — «ժողովուրդ» բառից եւ κράτος — «իշխանություն») — քաղաքական ռեժիմ, որը հիմնված է կոլեկտիվ եղանակով որոշումների կայացման վրա, գործընթացի վրա մասնակիցների հավասար ազդեցությամբ, կամ դրա էական շրջափուլերում:
Թեեւ մեթոդը կիրառելի է բոլոր հասարակական կառուցվածքներում, մինչեւ այսօր ամենակարեւոր լրացումը պետությունն է, քանի որ օժտված է մեծ իշխանությամբ: Այս դեպքում, ժողովրդավարության սահմանումը սովորաբար նեղացվում է մինչեւ հետեւյալ տարբերակումներից մեկը:
Թեեւ մեթոդը կիրառելի է բոլոր հասարակական կառուցվածքներում, մինչեւ այսօր ամենակարեւոր լրացումը պետությունն է, քանի որ օժտված է մեծ իշխանությամբ: Այս դեպքում, ժողովրդավարության սահմանումը սովորաբար նեղացվում է մինչեւ հետեւյալ տարբերակումներից մեկը:
1. Առաջնորդների նշանակումը նրանց կողմից կառավարվող մարդկանց կողմից տեղի է ունենում արդար եւ մրցակցային ընտրությունների միջոցով:
2. Ժողովուրդը հանդիսանում է իշխանության միակ լեգիտիմ աղբյուրը:
3. Հասարակությունը իրականացնում է ինքնակառավարում հանուն ընդհանուր բարիքի եւ ընդհանուր հետաքրքրությունների բավարարման:
2. Ժողովուրդը հանդիսանում է իշխանության միակ լեգիտիմ աղբյուրը:
3. Հասարակությունը իրականացնում է ինքնակառավարում հանուն ընդհանուր բարիքի եւ ընդհանուր հետաքրքրությունների բավարարման:
Քանի որ իդեալական ժողովրդավարությունը դժվար հասանելի է, եւ ենթակա է տարբեր մեկնությունների, առաջարկվում է բազմաթիվ գործնական մոդելներ:
Մինչեւ XVIII դարը, առավել հայտնի մոդել էր, ուղղակի ժողովրդավարությունը, որտեղ քաղաքացիները քաղաքական որոշումների կայացման իրենց իրավունքը իրականացնում են անմիջնորդաբար, ` կոնսենսունսի /ընդհանուր համաձայնություն/ հասնելով կամ փոքրամասնությանը մեծամասնությանը ենթարկելու ընթացակարգով:
Комментариев нет :
Отправить комментарий